Choć pogłoski o jego śmierci krążyły już od kilku lat, to w listopadzie 2016 roku ogłoszono oficjalnie śmierć wieloletniego kubańskiego dyktatora, Fidela Castro. Oficjalna przyczyna śmierci El Commendanto nie jest znana. Fidel Castro zmarł w wieku 90 lat. Castro był kubańskim rewolucjonistą, politykiem i adwokatem. W historii zapisał się jako przywódca kubańskiej rewolucji.Od 1959 roku piastował stanowisko premiera, natomiast w 1965 roku został sekretarzem rządzącej na Kubie partii komunistycznej. W 1976 roku przeorganizowano rząd, na czele którego od tej pory stał Przewodniczący Rady Ministrów, Castro stał się także przewodniczącym Rady Państwa. Od 1979 roku po 1983, Castro pełnił funkcję przewodniczącego ruchu państw niezaangażowanych. Kiedy stan jego zdrowia zaczął się pogarszać, przekazał część władzy swemu młodszemu bratu, Raulowi. Miało to miejsce w 2006 roku. Dwa lata później zrezygnował ze wszystkich ważnych stanowisk państwowych, usuwając się w cień.

Castro urodził się 13 sierpnia 1926 roku w Biranie. Nauki pobierał w szkołach jezuickich w Santiago de Cuba. Później pracował jako adwokat. Swoje polityczne życie rozpoczął dołączając do Kubańskiej Partii Ludowej, dzięki której dostał się do Izby Reprezentantów. Kiedy dokonał się zamach generała Fulgencio Batisty w 1952 roku, Castro rozpoczął tworzenie oddziałów partyzanckich, zamiast których grupa rewolucjonistów przeprowadziła atak na koszary wojskowe Moncada w Santiago de Cuba. Na czele grupy stał oczywiście Castro. W związku z tym zamachem Fidel został aresztowany i skazany na 15 lat więzienia. W 1955 roku na mocy ogłoszonej amnestii został wypuszczony z więzienia. Wyjechał do Meksyku, gdzie uformował Ruch 26 lipca. Rok później z pomocą brata Raula i Che Guevary wylądował na wschodnim wybrzeżu Kuby, skąd przedostał się w góry Sierra Maestra. To właśnie one stały się kolebką antyrządowej rewolucji. W 1959 roku Castro oraz wierne mu oddziały wkroczyli do stolicy kraju, a przywódca rewolucji ogłosił się naczelnym dowódcą sił zbrojnych, a potem jego premierem.

Rządy Castro odizolowały Kubę od Stanów Zjednoczonych oraz od demokratycznego świata Zachodu, zacieśniając jednocześnie stosunki ze Związkiem Radzieckim. Nacjonalizacja obcego kapitału, w tym przede wszystkim amerykańskiego, doprowadziła do zerwania stosunków dyplomatycznych ze Stanami. W swej doktrynie politycznej odwoływał się do marksizmu i leninizmu. Chciał rozszerzać rewolucję na inne kraje, co prawie mu się udało w przypadku Angory czy Libii. Castro był wielkim kobieciarzem, a także mocno skłóconym z pozostałym rodzeństwem. Jego jeszcze żyjąca siostra, Juanita, która uciekła przez reżimem brata i jawnie popiera działania mające uratowanie jej kochanej Kuby, oznajmiła, że nie zamierza przybyć na pogrzeb El Commendante.