Pablo Picasso jest znany szerszemu gronu odbiorców jako malarz. Nie każdy jednak wie, iż prócz malowania zajmował się także ceramiką, rzeźbiarstwem, grafiką, był również poetą. Był to niezwykły człowiek mający ogromny wpływ na sztukę, w szczególności malarstwo. Został uznany za jednego z najwybitniejszych artystów XX wieku. Nie mogło go zabraknąć na naszej liście ludzi niezwykłych.

Pablo urodził się w hiszpańskiej Maladze 25 października 1881 roku. Jego pełne imię wraz z nazwiskiem jest niezwykle długie (związane również z tym, iż był ochrzczony i przyjął imionami kilku świętych) – brzmiało Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso. Miłością do sztuki został zarażony przez ojca, który był utalentowanym rysownikiem. Nauki pobierał początkowo w ojczystej Hiszpanii, jednak dalszą edukację kontynuował w Paryżu. Tutaj zetknął się z postimpresjonizmem, który w przyszłości miał wielki wpływ na jego dzieła. Twórczość Picassa możemy podzielić na pewne etapy. Pierwszy to okres niebieski, który trwał w latach 1901-1904. W tym okresie dominowały w twórczości Pabla kolory melancholijne, ukazujące postaci z niższych warstw społecznych. Podobnie było z otaczającym je światem. Kolejny etap został nazwany różowym. Trwał on w latach 1904-1906. W tym okresie w pracach Picassa pojawiły się kolory lżejsze przechodzące w pomarańcz oraz róż. Głównym motywem prac Picassa były osoby związane z cyrkiem – akrobaci czy postaci komediowe. W latach 1907-1909 przypadły na etap związany z afrykańskimi motywami oraz prymitywizmem. Prace malarza inspirowane były rzeźbami iberyjskimi oraz kulturą afrykańską, którą był wielce zafascynowany od 1907 roku. Kolejnym okresem był kubizm. Można go podzielić na dwa etapy, a więc kubizm analityczny (lata 1909-1912) oraz kubizm syntetyczny (1912-1919). W tym pierwszym dominowały kolory w odcieniach brązu oraz kolory neutralne. Oczywiście artysta skupiał się na różnych obiektach analizując ich kształty. W kubizmie syntetycznym w obrazach pojawiały się wklejane kawałki tapet, gazet oraz kolorowych kawałków papieru. Następującym okresem po kubizmie były neoklasycyzm oraz surrealizm, które przypadają na lata 1919-1929. Neoklasycyzm pojawił się w pracach Picassa podobnie jak u wielu ówczesnych artystów właśnie koło roku 1920. Był to powrót do klasycznego porządku, a artyści czerpali swoje natchnienie ze sztuki tradycyjnej.

W swoim życiu Picasso stosował różne style i techniki. Przez całe życie stworzył ogromna ilość prac, liczoną w dziesiątkach tysięcy egzemplarzy, jednak najbardziej zapamiętane zostały jego dzieła malarskie. Jeżeli chodzi o życie prywatne natomiast to miał on dwie żony, czworo dzieci, oraz niezliczone kochanki. Jednym słowem był kobieciarzem i to niekoniecznie wiernym. W 1948 roku odwiedził Polskę biorąc udział w Światowym Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu. Przybył również do Warszawy zwiedzając Muzeum Narodowe, któremu podarował kolekcję ceramiki, druków oraz rysunków. Zmarł w roku 1973 w Mougins, niewielkiej miejscowości znajdującej się na południu Francji. Obecnie jego prace wyceniane są na steki milionów dolarów, a sam Picasso jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów malarzy na świecie.