Christopher Reeve urodził się w Nowym Jorku w 1952 roku. Głównie kojarzony jest z rolą Supermana – człowieka ze stali, pochodzącego z odległej planety. Niewiele osób jednak wie, iż był on również reżyserem, producentem filmowym, a także pisarzem.

Ojciec Christophera był nauczycielem, pisarzem oraz uczonym. Matka z kolei była dziennikarką. Od wczesnego dzieciństwa Christopher miał kontakt z literaturą. Gdy przyszły bohater ekranów miał cztery latka, jego rodzice rozwiedli się. Z aktorstwem miał do czynienia już w wieku dziesięciu lat, kiedy to przyłączył się do teatralnej grupy – The Yeomen of the Guard w McCarter Theater w Princeton. Pięć lat później był już praktykantem w teatrze Williamstown, gdzie został dostrzeżony przez aktorkę Olympię Dukasis (laureatka Oskara dla najlepszej roli drugoplanowej w filmie „Wpływ księżyca”). W wieku osiemnastu lat ukończył prywatną szkołę z wyróżnieniem. Wtedy rozwijał także swoje zainteresowania sportem. Z chęcią grał w baseball, hokeja oraz piłkę nożną. Początki kariery aktorskiej nie były łatwe. Rozpoczął od niewielkiej roli w dramacie telewizyjnym z roku 1974 pod tytułem „Wrogowie”, później zagrał w operze mydlanej oraz kliku sztukach teatralnych. Międzynarodowy rozgłos dała mu rola Supermena w filmie Richarda Donnera. Wtedy to właśnie otrzymał nagrodę British Academy of Film and Television Arts (BAFTA). Dzięki sukcesowi filmu zagrał on jeszcze w kolejnych 3 odsłonach z serii. Trzykrotnie był nominowany do nagrody Saturna (nagroda dla najlepszych dzieł filmowych z gatunków fantasy i science fiction. W roku 1995 doszło do tragedii – Christopher podczas kręcenia jednej ze scen spadł ze spłoszonego konia, w wyniku czego skręcił kark – przeżył, jednak był całkowicie sparaliżowany. Tragedia była o tyle większa, że nie mógł samodzielnie oddychać i musiał być stale podłączony do respiratora. Zmarł w roku 2004 w wyniku śpiączki, która została spowodowana zakażeniem mającym swoje źródło w odleżynach.

W trakcie swojego życia po wypadku był mocno zaangażowany w działalność charytatywną – jeździł po całym kraju, gromadząc fundusze na rzecz osób niepełnosprawnych. Zgodził się również na testowanie na sobie nowych metod leczenia uszkodzonego kręgosłupa. Przeznaczał także duże sumy pieniężne na badania mające na celu sklonowanie ludzkich organów, które w przyszłości miały ratować życie ludzkie osobom śmiertelnie chorym oraz sparaliżowanym. Jego motto brzmiało: „Nigdy się nie poddawać. Nigdy nie tracić nadziei”. Był bohaterem dla wielu ludzi, którzy tracili już nadzieję. Wraz ze swoją żoną pomógł wielu osobom, stając się przy tym wzorem do naśladowania. Christopher był wspaniałym aktorem, ale jeszcze wspanialszym człowiekiem. Wielu może powiedzieć, iż skłoniła go do tego osobista tragedia. Jednak prawda jest taka, że nie musiał nic robić, nie musiał być aktywny, a jednak miał wewnętrzną potrzebę niesienia pomocy innym.